Dr Beata Olejnik: Nas, pielęgniarek, jest wciąż za mało

Czego dziś brakuje pielęgniarkom i położnym?Czasu wolnego. Większość pielęgniarek i położnych pracuje w dwóch miejscach.

A co by było, gdybyście nie pracowały w dwóch miejscach? Szpitale miałyby problem ze skompletowaniem kadry?
Tak! Pomimo że coraz więcej osób kształci się na kierunku pielęgniarstwo i położnictwo, to i tak nadal występuje luka pokoleniowa w naszej grupie zawodowej.

Za mało – co to znaczy?
Średni wiek pielęgniarek na obszarze działania Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Białymstoku oraz w Polsce wynosi 53 lata. Znaczący odsetek naszych koleżanek i kolegów odchodzi na zasłużoną emeryturę i brakuje młodych pielęgniarek i położnych, które uzupełnią braki kadrowe.

Kilka lat temu było was dużo mniej.To prawda. Ale na szczęście obserwujemy ciągły wzrost kadry – to dzięki dość dużej dziś liczbie szkół kształcących pielęgniarki i położne, a także atrakcyjności naszych zawodów poprzez rozszerzenie kompetencji zawodowych i wzrost wynagrodzeń.

Opłaca się dziś iść na studia pielęgniarskie? Część dyrektorów szpitali tych wyższych kwalifikacji nie uwzględnia już przy wyliczaniu wysokości zarobków.Czy kształcenie pielęgniarek i położnych się opłaca? Zawsze się opłaca! Dobrze wykształcony personel medyczny świadczy wyższej jakości usługi medyczne. Wyższe wykształcenie daje też wielką satysfakcję. Moim zdaniem wykształcona pielęgniarka do swojej pracy podchodzi nieco inaczej, bardziej refleksyjnie, krytycznie. Od początku mojej kariery zawodowej uważałam, że wykształcenie i ustawiczne podnoszenie swoich kwalifikacji zawodowych jest drogą do profesjonalnego świadczenia usług medycznych i bezpieczeństwa pacjentów, co jest priorytetem naszej profesji. Ustawa o zawodzie pielęgniarek i położnych, obliguje nas do ciągłego kształcenia. Biorąc pod uwagę, rozwój medycyny i nowoczesne technologie wykorzystywane w diagnostyce i terapii jesteśmy świadome, że musimy weryfikować swoją wiedzę i dostosowywać się do nowych standardów zarówno w sferze umiejętności teoretycznych i praktycznych.

A ja jeszcze wrócę do zarobków. Czy Izba ma możliwości, by zadziałać, by kwalifikacje pielęgniarek w szpitalach były brane pod uwagę przy określaniu ich zarobków? W naszym regionie kwalifikacje pielęgniarek są przez większość dyrektorów uznawane.

Większość. Ale nie przez wszystkich.Rolę wiodącą w negocjowaniu m.in. zarobków pełnią związki zawodowe. My oczywiście jako samorząd, wspieramy koleżanki i kolegów, prowadząc rozmowy na poziomie Ministerstwa Zdrowia z ramienia Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych. Ale trzeba też podkreślić fakt, że dyrektorzy szpitali mają świadomość konieczności posiadania kadry wysoko wykwalifikowanej a co za tym idzie odpowiednio wynagradzanej.

Dwa tygodni temu została pani przewodniczącą Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Białymstoku. Jakie ma pani plany?
W samorządzie działam od początku mojej kariery zawodowej, od 1991 roku. Pełniłam funkcję m. in. skarbnika i sekretarza. W związku z tym praca na rzecz mojego środowiska zawodowego nie jest mi obca, ale oczywiście pełnienie funkcji przewodniczącej jest ogromnym wyróżnieniem. Dlatego będę starała się działać w interesie moich koleżanek pielęgniarek, pielęgniarzy i położnych, w aspekcie przede wszystkim jednoczenia środowiska. Ponadto na pewno będę kontynuować działania dotyczące kształcenia podyplomowego i refundacji różnych form kształcenia. Zależy mi również na integracji pokoleniowej pielęgniarek i położnych.