Dorota Masłowska – Inni ludzie. Książka jak płyta, życie jak hip hop i na odwrót

Silny powrócił? Właściwie czemu nie. Teraz ma na imię Kamil i nie pracuje. Mieszka z matką i młodszą siostrą w bloku i ma zaledwie… 32 lata. Ma też marzenia. Żeby wydać płytę w stylu hip hop. Stąd też Dorota Masłowska całą swoją książkę stylizuje na wierszowaną opowieść o życiu chłopaka z blokowisk. Czytając ją, można wręcz odnaleźć fragmenty, które w zamyśle owego Kamila miałyby być zwrotkami jego wymarzonych hip hopowych hitów.

Kamil ma dziewczynę, prowincjuszkę, którą poderwał w sieciowej drogerii. Uprawiają seks, ale raczej się nie kochają. Uczucia nie dotyczą tu ani młodszych, ani nieco starszych. No chyba, że zazdrość i wątpliwej jakości zemsta, czyli seks wzorowany na pornosie na złość wiarołomnemu mężowi. Wszak skoro to stylizacja hip hopowa, nie doszukujmy się zbytniej głębi, raczej niespodziewanych rymów i jak zawsze, fantastycznych, dowcipnych skojarzeń. A jako że Dorota Masłowska oscyluje pomiędzy prawdziwą historią chłopaka z blokowisk, z długami, handlującego narkotykami „w zastępstwie”, którego nie stać na nowe buty, ale ma honor wobec kobiet i postaciami z fantasmagorii podmiotu lirycznego.

Kiedy opisuje bójkę, zdaje się w wagoniku metra, pojawiają się zeznania: Pasażer 1: „ja nic nie widziałem, na telefonie w węża grałem”, Menel: „Dobrześ zrobił, nam powietrze oddychał, sam widziałem”. Jest też trzeci świadek… Jezus Chrystus: „Ja czytałem Ewangelię… Straszne błędy. Muszę popoprawiać. Nie podnoś ręki na brata… Zależy jakiego brata. Będzie errata”.

Jest i śmieszno i straszno – jak w życiu. Bo chociaż Dorota Masłowska nieco przystopowała z ilością pisanych słów, fantazji, twardego oglądu rzeczywistości i słuchu językowego nie straciła. Po prostu - „Inni ludzie”.

Dorota Masłowska o naśladowcach jej języka