Do wszystkich przychodzimy z kolędą

Powiedzcie, czym różnią się kolędy prawosławne od katolickich?

Julita Sawicka: Nasze kolędy śpiewamy w innym języku. Najczęściej jest to starocerkiewnosłowiański.

Joanna Bartoszewicz (opiekun): To różne języki, ale treść jest taka sama. Kolędy śpiewamy w białoruskim, ukraińskim, i w tak zwanym tutejszym. Są i po angielsku, i niemiecku.

A po polsku?

JB: Też. Kolędy nie mają nic wspólnego z liturgiką cerkiewną. Wydaje mi się, że nie ma podziału na kolędy prawosławne czy katolickie.

Dużo kolęd znacie?

Gabriel Domanowski: Trochę znam: "Niebo i ziemla", "Uczora z wiaczora" i jeszcze kilka.

Gabriel Sawicki: Ja znam bardzo dużo kolęd, bo mój tata jest batiuszką. Nawet wszystkich nie wymienię.

Łatwo uczyć się kolęd, których nie śpiewa się w języku polskim?

GD: Dla mnie było łatwo, choć jak pierwszy raz kolędowałem, nie do końca wszystko umiałem.

Dzieci chętnie chcą śpiewać?

JB: Tak, bardzo. Inicjatywa do kolędowania wyszła od dzieci. Poprosiły mnie, żebym była ich opiekunem. Chcą kultywować tradycję. Ich rodzice wspominają, że "ja kiedyś swoje odchodziłem, teraz przyszła twoja kolej". Ta tradycja przekazywana jest z pokolenia na pokolenie.

Strojami nie różnicie sie od dzieciaków, które chodziły z szopką.

JB: W prawosławnej tradycji raczej szopki nie ma. Są gwiazdy. Ze względów organizacyjnych, no i że dzieci są małe, nie damy rady ciągać gwiazdy ze sobą. Za rok, jak uda nam się zdobyć jakąś niedużą i lekką gwiazdę, zobaczymy. Chodząc w blokach, manewrować gwiazdą nie jest łatwo. Na plebanii mamy nawet trzy gwiazdy, naprawdę bardzo ładne. Młodzież wcześniej kolędowała z jedną z nich. No, ale tam są silni i rośli chłopcy.

Na co zbieracie pieniądze?

JB: Na cerkiew.