DK Śródmieście. Klaudiusz Bogusłowicz - Jeszcze inaczej. Malowane nocami (zdjęcia, wideo)

Po wejściu do sali wystawowej na II piętrze kamienicy przy Kilińskiego 13 rzucają się dwie olbrzymie abstrakcje.

- To jest Tokio 2070 i Nowy Jork 2050 – wyjaśnia Klaudiusz Bogusłowicz. I z uśmiechem dodaje że to robocze nazwy obrazów, które urodziły się wyłącznie w jego wyobraźni.

Ale tuż obok można zobaczyć serię urzekających akwareli – zimowych pejzaży. Sam autor przyznaje, że są trochę odrealnione. - Drzewa są fioletowe – podkreśla wyjątkowość miniaturowych obrazków. - Zawsze było we mnie pragnienie tworzenia pejzaży, ale nie dosłownych, nie realistycznych, ale na wpół abstrakcyjnych, odrealnionych. Granatowe zachody słońca, jaskrawożółte drzewa.

Malowane akwarelami pejzaże nie odnoszą się do konkretnych miejsc.

- To są moje abstrakty, wszystko wypływa z emocji, serca, no i z umysłu – wyjaśnia Bogusłowicz.

Po lewej stronie dwóch wielkich abstrakcji widać cykl kilku większych akwarel utrzymanych w mrocznych tonacjach, lekko geometrycznych w przenikających się bryłach. - To mosty, Brooklyn – rzuca od niechcenia autor. I od razu zaznacza, że w Nowym Jorku nigdy nie był. - Moja żona Agnieszka doszukuje się często w moich pracach postaci kobiet i mężczyzn - opowiada Bogusłowicz. I zachęca do wspólnej podróży w świat wyobraźni.

Okazuje się, że pejzaży na wystawie „Jeszcze inaczej” jest o wiele więcej. Głównie zimowych. Dominują fiolety, granaty. - Lubię czerń, granat, fiolet – przyznaje Bogusłowicz. Wydaje się, że więcej białostoczan kojarzy autora akwareli jako ciekawego saksofonistę, między innymi grającego od lat z eksperymentalną formacją Judy 4. - Malarstwo to trochę inna forma oczyszczania się, schodzenia z emocji niż muzyka – twierdzi autor wystawy. - Każdy ma w sobie jakieś źródła gniewu i kiedy czuję, że jestem taki podminowany, zirytowany jakąś sytuacją czy zdarzeniem – myślę – spokojnie, usiądź i pomaluj. I naprawdę – chwytam za pędzel, zamykam kota, żona kładzie się spać i zaczynam malować.

Klaudiusz Bogusłowicz przyznaje, że maluje nocami. - Zazwyczaj malarze potrzebują światła słonecznego, a ja uważam, że Księżyc też jest światłem – mówi Bogusłowicz. - W malarstwie ciągle próbuję, maluję głównie intuicyjnie.

Uwagę zwracają dwie niewielkie, bardzo minimalistyczne akwarele – abstrakcje z dużą ilością bieli. - Jedna z nich to tylko siedem pociągnięć pędzlem – zdradza autor. Pytam – czy wystarczy siedem pociągnięć, żeby uspokoić emocje? Bogusłowicz potwierdza. Przyznaje, że jego abstrakcje mogą być doskonałymi okładkami płyt, z jego graniem na saksofonie. - Malarstwo i muzyka to są zupełnie inne emocje – podkreśla Klaudiusz Bogusłowicz. - W obu przypadkach to tworzenie, ale są to inne wibracje. I dodaje, ze kiedy chce rozładować emocje chwyta albo za pędzel albo za instrument. - Zależy, co pierwsze znajdzie się pod ręką – mówi autor.

Wystawę prac plastycznych „Jeszcze inaczej” Klaudiusza Bogusłowicza można oglądać w Domu Kultury „Śródmieście” do 20 marca 2020 r. W poniedziałki w godz. 10-16, od wtorku do piątku od godz. 10 do 18.