Depozyt sądowy za sto złotych

Zdarza się, że mamy jakiś dług i chcemy go spłacić (np. jeśli chodzi o kontrahenta), ale po prostu nie wiemy, jak to zrobić, gdyż nie możemy ustalić jego siedziby, która została zmieniona lub wierzyciel zakończył prowadzenie dotychczasowej działalności gospodarczej i nie wiadomo, komu przekazać zapłatę. W takich sytuacjach warto skorzystać z depozytu sądowego. Depozyt sądowy stanowi swego rodzaju zabezpieczenie dla dłużnika. Może bowiem dojść do takiej sytuacji, iż zobowiązanie jest już wymagalne (tzn. można np. żądać zapłaty danej kwoty) i zaczyna się okres naliczania odsetek za zwłokę. Przy większych zobowiązaniach jest to bardzo istotne. Właściwe złożenie świadczenia do depozytu sądowego powoduje, iż przerywa się naliczanie odsetek.

Odsetki już nie zagrażają

Tak więc jeśli wykonanie zobowiązania przez dłużnika jest niemożliwe ze względu na okoliczności, za które on nie odpowiada, to może on złożyć pieniądze czy rzecz do depozytu sądowego. Ma to takie same skutki jak zapłata długu (np. brak obowiązku zapłaty odsetek za opóźnienie).

Dłużnik może złożyć przedmiot świadczenia do depozytu gdy: wskutek okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności, nie wie, kto jest wierzycielem, albo nie zna miejsca zamieszkania lub siedziby wierzyciela, czy też jeśli wierzyciel nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych ani przedstawiciela uprawnionego do przyjęcia świadczenia. Chodzi też o sytuacje, jeżeli powstał spór, kto jest wierzycielem, albo też jeżeli z powodów innych okoliczności dotyczących osoby wierzyciela świadczenie nie może być spełnione.

Depozyt składa się do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce wykonania zobowiązania, a gdy nie da się tego ustalić, to do sądu miejsca zamieszkania wierzyciela. Jeśli i tego sądu nie uda się ustalić, to do sądu miejsca zamieszkania dłużnika. Jeżeli zobowiązanie jest zabezpieczone wpisem w księdze wieczystej, właściwym jest sąd miejsca położenia nieruchomości.

Potrzebny jest wniosek

Aby złożyć świadczenie do depozytu, konieczny jest w tym celu wniosek dłużnika. Powinien on zawierać określenie zobowiązania, przytoczenie okoliczności uzasadniających złożenie depozytu, dokładne oznaczenie przedmiotu, który ma być złożony, wskazanie osoby której ma być depozyt wydany i warunki, jakie mają być spełnione.

O złożeniu przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego dłużnik powinien niezwłocznie zawiadomić wierzyciela, chyba że zawiadomienie napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Zawiadomienie powinno nastąpić na piśmie.

Trzy lata na odbiór

Wydanie przedmiotu z depozytu następuje na wniosek uprawnionej osoby lub dłużnika.

Dopóki wierzyciel nie zażądał wydania przedmiotu świadczenia z depozytu sądowego, dłużnik może odebrać złożony przedmiot. Natomiast, jeżeli dłużnik odbierze przedmiot świadczenia z depozytu sądowego, złożenie takie uważa się za niebyłe.

Koszty złożenia do depozytu i odebrania przedmiotu z depozytu wynosi 100 zł.

Należy pamiętać, iż depozyt nieodebrany po pewnym czasie jest likwidowany przez sąd i zwyczajnie przepada. W praktyce wygląda to w ten sposób, iż likwidacja depozytu powoduje sytuację, w której dłużnik nie jest już do niczego zobowiązany. Natomiast wierzyciel nie może odebrać depozytu. a ponadto nie ma już osoby, od której może domagać się wykonania zobowiązania.

Termin do odbioru depozytu wynosi 3 lata od dnia doręczenia wezwania do odbioru wierzycielowi. Wezwanie do odbioru depozytu powinno nastąpić niezwłocznie po jego złożeniu lub uzyskaniu wiadomości o wystąpieniu okoliczności, która umożliwia jego odebranie. W przypadku braku możliwości doręczenia wezwania do odbioru depozytu lub nie ustalenia uprawnionego, przechowujący depozyt jest obowiązany dokonać wezwania poprzez jego wywieszenie na tablicy informacyjnej w swojej siedzibie na okres 6 miesięcy. Jeżeli szacunkowa wartość depozytu przekracza kwotę 5 tys. zł, przechowujący depozyt zamieszcza również ogłoszenie w dzienniku poczytnym w danej miejscowości lub w Biuletynie Informacji Publicznej.

Z chwilą likwidacji nie podjętego depozytu, na Skarb Państwa przechodzą wszelkie korzyści i ciężary, jakie przyniósł od dnia, w którym znalazł się w dyspozycji przechowującego depozyt.

(d)