Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Dawid zamiast Marysi

Alicja Zielińska
W 1999 roku Jolanta i Marek Ostaszewiczowie mieszkali w Bielsku Podlaskim. Jola była w ciąży, dziecko miało się urodzić około 10 stycznia. Jak wszyscy rodzice, myśleli tylko o jednym, aby było zdrowe. Badania lekarskie wskazywały, że to będzie dziewczynka. Wybrali więc imię dla córki, miała nazywać się Marysia. A tu tymczasem niespodzianka, bo nie dość, że zamiast dziewczynki urodził się syn, to jeszcze pospieszył się.

- Był sylwester, wybrałam się z mężem na Planty pooglądać fajerwerki, po północy wstąpiliśmy do rodziców, wypiliśmy po lampce szampana na powitanie Nowego Roku, no i zaczęło się - wspomina ze śmiechem Jola. - Poczułam bóle, przyjechała karetka, okazało się, że Dawid jest już w drodze. Urodził się 1 stycznia o godzinie 9.45.
O tym, że jest pierwszym obywatelem Bielska Podlaskiego urodzonym w 2000 roku, dowiedzieli się w parę dni później.
- Zadzwoniono do nas z Urzędu Stanu Cywilnego z gratulacjami. W prezencie dostaliśmy mikrofalówkę - mówi Jola. - Oczywiście było to bardzo miłe.
Zima była wówczas mroźna, choć bez śniegu. Chrzciny urządzili 27 stycznia, było dużo gości, ze 40 osób. - U nas tak zawsze, jak impreza, to huczna dla całej rodziny - uśmiecha się Jola. Jedzenie szykowały obie mamy.

Poznali się w cerkwi

Jola ma 23 lata, jej mąż Marek jest starszy o siedem lat. Oboje pochodzą z Bielska Podlaskiego. Poznali się na chórze w cerkwi. Jola chodziła do liceum, była w drugiej klasie. Marek skończył już wówczas Wyższe Prawosławne Seminarium Duchowne. On był dyrygentem, ona śpiewała w chórze.
Kto komu pierwszy wpadł w oko? Jola nie kryje, że na początku znajomości to ona musiała wykazać więcej inicjatywy.
- Marek spodobał mi się od razu. Ale on na mnie nie zwracał za bardzo uwagi. Byłam drobna, szczupła. Myślał, że mam dopiero trzynaście lat - śmieje się.
Chodzili ze sobą dwa lata. Rodzice przyjęli życzliwie Marka. - Wśród prawosławnych to jest pewnego rodzaju nobilitacja zostać żoną batiuszki, być matuszką - mówi Jola. - Do mnie to mniej docierało. Kierowałam się uczuciem. Marek był przystojny, spokojny, ciepły i bardzo opiekuńczy, troskliwy - wylicza zalety małżonka.
Ślub Joli i Marka odbył się 25 lipca 1999 roku. W nowej cerkwi pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny.
- Mąż przyjechał po mnie trochę wcześniej i nie byłam jeszcze gotowa. Rozpłakałam się i cały makijaż mi popłynął. Poplamiłam sukienkę i musiałam na nowo się malować - wspomina ze śmiechem Jola.
Na huczne wesele zaprosili 150 osób. Tańce trwały do białego rana. Było dużo duchownych, bo w rodzinie Marka jest wielu prawosławnych księży.

Dawid i Łukasz

Początkowo mieszkali w Bielsku Podlaskim w wynajętym mieszkaniu w bloku. Naprzeciwko teściów, co okazało się wygodne, gdy urodził się Dawid, a w niecałe dwa lata później Łukasz. Babcia w każdej chwili spieszyła z pomocą.
Jaki był Dawid? - Najpierw bardzo niespokojny, może dlatego, że sama byłam zestresowana, denerwowałam się, kiedy chodziłam w ciąży, poza tym jestem szybka z natury i widocznie przejął to po mnie - wyjaśnia Jola. - Teraz jest bardzo spokojny, rozważny, nigdzie sam nie wejdzie. Zupełne przeciwieństwo młodszego Łukasza.
Dawid początkowo był zazdrosny o brata. Jak każde dziecko, gdy poczuje, że dorośli nie tylko na nim koncentrują swoją uwagę. - Szybko jednak go zaakceptował i teraz obaj bawią się zgodnie, nie ma problemu - chwali Jola.

Sutanna i bar

Trzy miesiące temu Ostaszewiczowie wprowadzili się do wsi Augustowo pod Bielskiem. Marek pracuje w tutejszej parafii, prowadzi chór. Zdecydował się też co do swojej przyszłości. Chce być duchownym. Złożył podanie i czeka na święcenia.
Jak to być żoną księdza, Jola jeszcze nie doświadczyła, ale zdaje sobie sprawę z odpowiedzialności, jaka też spadnie i na nią.
- Wiem, że mężczyzna w sutannie w towarzystwie kobiety wzbudza niezdrowe zainteresowanie. Ale dla mnie nie jest to krępujące. Wychodząc za Marka, nie zastanawiałam się, co pomyślą inni. Nie obchodziło mnie to. Szłam za głosem serca. Zdawałam sobie sprawę, że być żoną księdza, to nie będzie łatwe życie, zawsze pod czujnym okiem innych, ale coś mnie w tym pociągało.
Jak długo zostaną w Augustowie, nie wiedzą. Najbliżsi koledzy Marka z seminarium po wyświęceniach dostali parafie daleko stąd. Jeden jest w Lublinie, drugi w Piotrkowie Trybunalskim. - To zależy od metropolity, kieruje tam, gdzie są miejsca do obsadzenia - mówi Jola. - Żona musi podążać za mężem. To się wiąże z wyborem i stanem duchownym męża.
Na razie Marek ma pierwszy stopień święceń, jest lektorem, przed nim święcenia diakońskie. Nie musi jeszcze nosić stale sutanny.
Ostaszewiczowie prowadzą własną działalność gospodarczą - mają bar piwny w Bielsku Podlaskim. Marek pracuje z rana, Jola po południu. Wymieniają się ze względu na dzieci.
- Ludzie różnie nas oceniają. Że to może nie wypada, bo jak to, mąż prawie kapłan i otwiera bar z piwem? Ale zmusiła nas konieczność - tłumaczy Jola. - Wcześniej zajmowaliśmy się montażem, czyszczeniem i konserwacją urządzeń do nalewania piwa. Jak kampania piwowarska przejęła browar, to zerwała z nami umowę, skończyły się comiesięczne fundusze i musieliśmy szukać czegoś innego. Stąd ten pomysł z barem. Z samej parafii byśmy nie wyżyli - podkreśla.
Augustowo jest dużą wsią, około 200 domów, ale połowa z nich opuszczona. Młodzi wyjeżdżają do szkół, na studia i już tu nie wracają. Zostają sami starsi. Tak samo jest i w okolicznych miejscowościach.

Wigilia dla całej rodziny

Jola i Marek Ostaszewiczowie jako wyznawcy prawosławia Święta Bożego Narodzenia obchodzą 6 stycznia. Ale tak jak i wielu mieszkańców powiatu, mają też znajomych i krewnych wśród katolików. Świętują więc niejako podwójnie.
- Mój tata był katolikiem. Na wigilię 24 grudnia chodzimy do wujka, taty brata, a z kolei w naszą spotykamy się u nas.
Wigilia dla całej rodziny będzie u Joli. W przygotowaniach uroczystej kolacji pomogą mama i teściowa. Będą tradycyjne postne potrawy: barszczyk czerwony, szczupak, ryba smażona i po grecku, pieczarki w cieście, bigos z grzybami, kompot z suszonych owoców. Wigilia z mięsem? - To nie nasze przepisy, ale myślę, że i katolicy ich nie przyjmą - odpowiada Jola zdecydowanie. - Nie wyobrażam sobie, aby na stole wigilijnym mogły się pojawić wędliny.
Oczywiście będą też prezenty dla Dawida i Łukasza. Ale to na razie niespodzianka.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na poranny.pl Kurier Poranny