Dariusz Malejonek, Magdalena Nierebińska - Urodzony, by się nie bać

Popularny Maleo to postać niezwykle barwna, a przy tym weteran polskiej sceny rockowej. Występował ramię w ramię z Robertem Brylewskim w zespole Izrael biorąc udział w nagrywaniu najważniejszych płyt polskiego reggae - „Nabij faję” i „Duchowa rewolucja”. Jego punkowy duch skierował go w stronę Armii i absolutnie kultowej płyty „Legenda”, zafascynowany szybkością wykonywania muzyki dołączył do zespołu Moskwa, znanego z grania w ekstremalnych tempach. Powołał do życia Houk, Maleo Reggae Rockers, a kiedy nadszedł czas odkrycia Boga – wziął udział w składach 2Tm2, 3 i Arce Noego. Jak na jednego muzyka, w dodatku samouka, to kariera doprawdy imponująca. Dzisiejsi 50-latkowie doskonale pamiętają kolejne wcielenia Maleo, modę na polskie reggae, szok jaki wywoływały płyty Armii, szaleństwo, jakie wzbudziła w fanach niezwykle surowa i ekspresyjna muzyka grupy Houk. Pokolenie dzisiejszych 20-latków może z kolei pamiętać, jak cała dziecinna Polska śpiewała „taki duży, taki mały może świętym być”.

„Urodzony, by się nie bać” to dla wtajemniczonych rewelacyjna kronika polskiej muzyki alternatywnej, zapis ważnych koncertów, klubów i festiwali, a także ludzi, którzy tę scenę budowali i promowali. Wielbiciele biografii mogą poznać patriotyczne losy jego dziadków i rodziców. Maleo nie wstydzi się przyznawać, że jego ojciec należał do PZPR, a część dzieciństwa spędził na specjalnym osiedlu w Moskwie. Nie ma w nim nienawiści ani do Sowietów, ani Niemców, choć ciągle podkreśla swoje prawicowe poglądy. Niezwykle ciekawie wspomina umierającego Piotra Stopę Żyżelewicza w kontekście stwierdzania śmierci człowieka i kolejek po organy do przeszczepów. Nie ukrywa wieloletniego palenia i uprawy marihuany, choć przyznaje się, że od kilku lat zaprzestał kontaktów z THC, pozostając jednak w kontakcie z alkoholem. Wspomina swoje zaangażowanie w ruchy antyfaszystowskie, ataki skinheadów, dziś jednak uważa sam antyfaszyzm za sektę wypraną z wyższych uczuć. Przyznaje się, że historię żołnierzy wyklętych odkrył dopiero kilka lat temu, przy okazji wyliczając produkowane przez siebie płyty z muzyką o patriotycznych konotacjach.

Maleo nie wstydzi się także opisywania swoich kontaktów z Bogiem. Nie indoktrynuje, raczej daje przykłady, w jaki sposób modlitwa pomogła mu przełamać strach. Jest na tyle inteligentny, że w zawoalowany sposób przyznaje, iż osoby palące duże ilości marihuany, w przypadku zaburzeń osobowości, mogą łatwo mieć problemy z kontrolowaniem psychiki. Sam kilka razy opowiada o niepokojących uczuciach, które towarzyszyły mu w różnych sytuacjach. Pisze też, że dzięki wierze nie musiał nigdy martwić się o finanse. Nie wspomina jednak, czy jest płatnikiem ZUS, jak radził sobie z wizytami u lekarza, opieką medyczną nad dziećmi, wiemy tylko że został dziadkiem. Czy to oznacza, że przy ogromnej pracowitości jest w stanie utrzymać wieloosobową rodzinę z robienia tego, co kocha - z muzyki, czy nie – trudno odgadnąć.

„Urodzony, by się nie bać” to pełna osobistych wspomnień opowieść o człowieku, który poświecił życie muzyce, potrafił przy tym sprostać trudom bycia mężem i ojcem trójki dzieci, a jednocześnie nie stracił chyba nic z szczerości tego Maleo, który nawoływał do „duchowej rewolucji” trzy dekady wcześniej.