Pod koniec lat. 80 przez miasto w Lubuskiem przejechał czołg. Szalona historia z Gubina sprzed 35 lat

Historia o przejeździe czołgu przez Gubin została opisana na łamach Wiadomości Gubińskich przez prezesa Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Stefana Pilaczyńskiego który przygotował już wiele publikacji na temat historii miasta przygranicznego.

- Na początku września minęły 32 lata od pamiętnego dla gubinian dnia, kiedy to żołnierz służby zasadniczej z pułku czołgów „pod stacją” wsiadł do czołgu i … pojechał ulicami miasta na most i dalej do Guben - napisał na łamach Wiadomości Gubińskich Stefan Pilaczyński.

To niecodzienne wydarzenie miało miejsce 4 września 1988 roku. O godz. 23.15 czołg przekroczył granicę na moście w centrum miasta. Była to niedziela.

Sprawcą zamieszania był Artur K., który urodził się w Trzcińsku Zdroju i mieszkał w Dębnie Lubuskim. Odbywał służbę zasadniczą w Gubinie od 21 kwietnia 1988 roku na stanowisku elewa szkoły podoficerskiej. Miał być w przyszłości kierowcą czołgu.

- Na terenie strzelnicy zlokalizowanej za koszarami stały czołgi - opowiada S. Pilaczyński. - Artur K. uruchomił jeden z nich o nr 1502 i wyruszył w podróż. Wyprzedzając kolejne wydarzenia można powiedzieć, że celem podróży był Berlin Zachodni. Ale o tym wiedział tylko Artur K. Bezproblemowo pokonał ciemne już ulice miasta i jadąc „pod prąd” ulicą Rycerską skierował się na most graniczny. Wprawdzie oficer dyżurny parku wozów bojowych natychmiast uruchomił ciągnik dyżurny i ruszył w pościg ulicami Gubina, ale wszystkie działania były już dalece spóźnione - relacjonował oficer operacyjny sztabu dywizji major Komar.

Czołgista z trudem pokonał most i pognał na zachód. - Jest oczywistym, że o sprawie powiadomiono dowództwo Układu Warszawskiego - dodaje S. Pilaczyński. - Wszelkie działania, mające na celu zatrzymanie czołgu, nie przyniosły skutku.

Czołg zatrzymał się sam. Ale nie dlatego, że kierujący nim Artur K. tego chciał. Czołg "zawiesił" się w rowie, ok. 10 kilometrów od Gubina. Żołnierz uciekł w kierunku torów, gdzie wskoczył do przejeżdżającego pociągu i w ten sposób trafił do Eisenhüttenstadt

- Tam Artur K. przeczekał chwilę i wyszedł z pociągu, obmyślając dalszy plan - mówi S. Pilaczyński. - Po chwili zatrzymali go enerdowscy mundurowi. Było po północy, 5 września 1988 roku.

W grudniu 1989 roku zapadł wyrok. Wojskowy Sąd Garnizonowy w Zielonej Górze uniewinnił Artura K., bo oskarżony „w krytycznym czasie miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu…”.

Ta historia ma jednak smutny koniec. Jak podaje S. Pilaczyński, Adam Węgłowski, redaktor „Focus Historia” w kwietniu 2011 roku opisał historię Artura K. na podstawie aktów sprawy. Na zakończenie artykułu napisał: „Dzięki nawiązanym kontaktom w Dębnie Lubuskim postanowiliśmy odnaleźć Artura K. Poproszona przez nas osoba (chcąca zachować anonimowość) spytała matkę o dalsze losy jej syna. Kobieta zareagowała płaczem.

- Okazuje się, że Artur K. wyjechał na upragniony zachód i tam... zginął, w 1993 roku w Torrejon de Ardoz pod Madrytem. Być może śmiercią samobójczą. Miał 25 lat. Bliscy nie chcą wracać do jego sprawy - opowiada S. Pilaczyński.

Wielu gubinian dobrze pamięta dzień, w którym zdarzyła się ta szalona historia. - Powyrywał trochę krawężników zawracając wokół baszty. Rano już tylko ślady gąsienic zdradzały przejazd. Wojsko do świtu ogarnęło szkody - napisał na Facebooku gubiński radny, Ziemowit Patek.

Te ślady gąsienic przypomina sobie wielu mieszkańców miasta oraz przejazd wąską ulicą Rycerską (dawniej ul. 22-lipca) pod prąd. Zjeżdżający z góry czołg na tym odcinku musiał być nie lada widokiem. - Cały blok się ruszał. Mama myślała, że to trzęsienie ziemi - opowiada Paweł.

ZOBACZ RÓWNIEŻ: