Często chorujesz? Możesz mieć niedobór tej witaminy. Sprawdź, jakie objawy wskazują na zbyt niski poziom witaminy E

Witamina E, inaczej tokoferol nazywana jest witaminą życia i młodości, ponieważ jest silnym antyoksydantem, który likwidując wolne rodniki, opóźnia procesy starzenia się organizmu. Wspiera ona również płodność oraz pracę serca i mięśni. Niedobory witaminy E rozwijają się latami i mogą doprowadzić do rozwoju chorób serca, miażdżycy i nowotworów.

Witamina E, czyli tokoferol (gr. tokos - urodzić, pherein - nieść) jest uznawana za witaminę płodności i młodości. Jest ona rozpuszczalna w tłuszczach, a więc do jej prawidłowego wchłaniania potrzebne są również zdrowe tłuszcze, czyli wielonienasycone kwasy tłuszczowe.

Najważniejsze funkcje witaminy E to:

• działanie antyoksydacyjne – chroni komórki przed działaniem wolnych rodników, a więc przed nadmiernym stresem oksydacyjnym,
• ochrona przed rozwojem miażdżycy – zapobiega utlenianiu tzw. złego cholesterolu (LDL),
• wzmacnianie odporności,
• działanie przeciwzapalne,
• opóźnianie procesów starzenia się,
• wspieranie płodności,
• działanie przeciwzakrzepowe,
• wspieranie układu sercowo-naczyniowego,
• uelastycznianie naczyń krwionośnych.

Niedobór witaminy E jest rzadki i grozi głównie osobom na diecie niskotłuszczowej, przy zaburzeniach wchłaniania i metabolizowania tłuszczów, a także osobom starszym i wcześniakom, czyli niemowlętom z niską masą urodzeniową (poniżej 1500 g).

W niektórych przypadkach niedobór witaminy E wynika z rzadkiej choroby genetycznej znanej jako ataksja. Ten stan ma podłoże neurologiczne i wpływa na kontrolę i koordynację mięśni, a rozwija się u dzieci w wieku 5-15 lat.

Zapotrzebowanie na witaminę E najbardziej zwiększa się u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią. Dzienne zapotrzebowanie na witaminę E waha się od 4-10 mg u dzieci do 8-11 mg u dorosłych.

Według Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego zalecane dzienne spożycie witaminy E w diecie wynosi:

• mężczyźni – 10 mg,
• kobiety – 8 mg,
• kobiety w ciąży – 10 mg,
• kobiety w okresie laktacji – 11 mg,
• niemowlęta do 6. miesiąca – 4 mg,
• dzieci od 7. miesiąca do 11. miesiąca – 5 mg,
• dzieci od 1. do 6. roku życia – 6 mg,
• dzieci od 7. do 9. roku życia – 7 mg,
• chłopcy od 10. do 18. roku życia – 10 mg,
• dziewczęta od 10. do 18. roku życia – 8 mg.

Gdy osoba dorosła ma we krwi mniej niż 4 mg/l witaminy E, zwykle wymaga suplementacji.

Witaminę E najlepiej jest uzupełniać w naturalny sposób za pomocą produktów spożywczych. Nie należy sięgać po suplementy diety zawierające syntetyczną witaminę E w postaci alfa-tokoferolu bez konsultacji z lekarzem, który najpierw zleci badania krwi i na tej podstawie zaleci odpowiednie dawkowanie. Przedawkowanie witaminy E może bowiem powodować nadmierne krwawienia, bóle mięśni, biegunkę i wymioty.

Wśród produktów spożywczych najwięcej witaminy E zawierają:

• orzechy i nasiona, takie jak orzeszki ziemne, migdały, nasiona słonecznika,
• oleje roślinne, zwłaszcza z oliwek i słonecznikowy,
• warzywa liściaste,
• produkty pełnoziarniste, wzbogacane płatki zbożowe,
• jajka,
• owoce: kiwi, mango, morwa, maliny, czarna porzeczka.

Witamina E jest bardzo wrażliwa na zbyt wysokie i niskie temperatury, a także dostęp światła i tlenu. Narażenie produktów z jej zawartością (a także większości innych witamin) na działanie tych czynników powoduje rozkład witaminy E i pozbawia je tego składnika.

Źródło: Normy żywienia dla populacji Polski i ich zastosowanie Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego