Cerkiew prawosławna obchodzi dzień Świętych Apostołów Piotra i Pawła

12 lipca Kościół prawosławny obchodzi święto Piotra i Pawła. Według tradycji obaj apostołowie założyli gminę chrześcijańską w Rzymie i tam też zginęli męczeńską śmiercią.

Do święta wierni przygotowywali się podczas Postu Piotrowego, który rozpoczął się w Pięćdziesiątnicę.

Apostoł Piotr

Przed spotkaniem z Jezusem Piotr miał na imię Szymon. Dopiero nauczyciel nadał mu nowe imię, co miało symbolizować przyszłe powołanie ucznia. Piotr był rybakiem. Jezusa poznał przez swojego brata Andrzeja. Nauczyciel wyróżniał Piotra wśród apostołów i obiecywał zwierzchnictwo nad Kościołem:

Ty jesteś Piotr (czyli skała), i na tej skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.

Po odejściu Jezusa Piotr założył pierwszą gminę chrześcijańską w Jerozolimie i sprawował nad nią władzę sądowniczą. W końcu został zatrzymany, ale udało mu się zbiec przed straceniem. Założył w Antiochii swoją stolicę i wyruszył do Małej Azji, aby ostatecznie osiąść w Rzymie. Tam w 64 roku za panowania cesarza Nerona został ukrzyżowany głową w dół. Cesarz Konstantyn Wielki postawił nad jego grobem Bazylikę.

Apostoł Paweł

Paweł z Tarsu urodził się jako obywatel rzymski około 8 roku po narodzeniu Jezusa. Jego rodzina należała do faryzeuszów - gorliwych wyznawców prawa mojżeszowego. W młodości uczył się rzemiosła tkania płótna namiotowego. Po ukończeniu miejscowych szkół udał się do Palestyny, aby w Jerozolimie pogłębiać swoją wiedzę. Nie znał Jezusa. Słyszał jednak o chrześcijanach i uważał ich za odszczepieńców.

Kiedy doszedł do wymaganej pełnoletności udał się do Damaszku, gdzie uciekło przed prześladowaniami wielu chrześcijan. Przed murami miasta spotkał Jezusa, który przekonał go do swojej nauki. Paweł zaczął propagować naukę Jezusa. Uciekając przed Żydami przebywał na wygnaniu około trzech lat. Po tym czasie udał się do Jerozolimy, aby poznać apostołów, którzy początkowo mu nie ufali. Jeden z nich - Barnaba - zabrał Pawła do Antiochii, gdzie razem nawrócili wielu pogan. Będąc prześladowanym pojechał do Syrii, Małej Azji, Grecji, Macedonii, Italii i Hiszpanii. Tam zakładał gminy chrześcijańskie i wyznaczał w nich swoich zastępców.

Dopiero w 60 r. w Jerozolimie został zatrzymany i wtrącony do więzienia w Cezarei Palestyńskiej. Potem trafił do Rzymu, gdzie z braku dowodów winy został wypuszczony na wolność. Jednak po kilku latach znów został aresztowany. Około 67 roku został ścięty mieczem w pobliżu Bramy Ostyjskiej w Rzymie.