Centrum Nauki Kopernik dla najlepszych (zdjęcia)

[galeria_glowna]
Pierwszy raz byliśmy w takim muzeum, gdzie można dotknąć eksponatów, a nawet wziąć udział w eksperymencie - mówi Mateusz Dąbrowski.

Znalazł się wśród pięćdziesięciu najlepszych uczniów Gimnazjum w Wasilkowie, którzy odwiedzili warszawskie Centrum Nauki Kopernik.

- Jesteśmy jedną z dwóch podlaskich szkół, które zaprosiło Ministerstwo Edukacji Narodowej - mówi Barbara Borkowska, dyrektorka gimnazjum. - To duże wyróżnienie.

Ministerstwo opłaciło przejazd i bilety do Centrum. Dzięki temu młodzież mogła poznać muzeum, w którym eksponaty się ogląda, dotyka, smakuje i wącha.

- Najbardziej podobał mi się symulator trzęsienia ziemi - mówi Mateusz Dąbrowski. - Wchodziło się na specjalną platformę, która zaczynała drżeć po naciśnięciu przycisku.

- A ja wspominam warsztaty o wybuchach w kuchni - dodaje Sylwia Rutkowska. - Dowiedzieliśmy się np. dlaczego parówka w pewnym momencie gotowania zaczyna pękać.

Centrum Nauki Kopernik uczy praw fizyki

Uczniowie poznawali prawa fizyki, jakie rządzą zjawiskami występującymi na naszej planecie oraz ciekawe właściwości chemiczne niektórych przedmiotów.

- Taka bardzo lepka ciecz podczas podgrzewania stawała się płynna, a po jej ochłodzenia znowu robiła się lepka - mówi Sylwia.

Chłopcom przypadł do gustu symulator jazdy samochodem pod wpływem alkoholu.

- Siadaliśmy w fotelu za kierownicą i jechaliśmy - mówi Mariusz. - W pewnym momencie na ekranie rozmazywał się obraz drogi.

Uczniowie odwiedzili też punkt medyczny, w którym obejrzeli układ organów człowieka oraz sposób w jaki pracują stawy. Mogli również sprawdzić, które części ludzkiego mózgu pobudzane są podczas takich czynności jak dotykanie, wąchanie czy patrzenie.

Gimnazjaliści zwiedzili też Muzeum Ziemi, gdzie usłyszeli o zjawiskach geologicznych, zachodzących na Ziemi przez miliony lat.

- Oglądaliśmy skamieniałości różnych roślin i zwierząt - mówi Sylwia.

- Ale najciekawsza była kolekcja meteorytów - dodaje Mateusz. - Niektóre były brązowe, inne czarne, srebrne, a nawet zielone. Ich kształty i faktura powierzchni zależą od kąta, pod jakim spadały w atmosferze.