Bóg się rodzi, gwiazda wschodzi (wideo)

Bóg się rodzi, gwiazda wschodzi, trzej Królowie od wschodu.
Tu z darami, ofiarami, każdy swego narodu.
Do Betlejem, gdzie złożony z Panny Chrystus narodzony,
Jadą z licznymi dwory.
Murzynowie, Arabowie, z Tarsu to są Królowie
Nauczeni, oświeceni ci święci trzej Magowie.
Przez proroka Balaama, co potwierdza gwiazda sama,
Prowadząca do szopy.
Nie leniwi, lecz skwapliwi swoje kraje rzucają,
A w te strony, swe korony w szopie Panu składają;
Jeruzalem nawiedzając i Heroda się pytając,
Gdzie Król Chrystus narodzon?
Herod wita, Królów pyta: Co to za Król na świecie?
Obiecany i przysłany, w którym judzkim powiecie?
Na co rzekną, że Prorocy o anielskiej Jego mocy,
Piszą z Ducha Świętego.
Pozdrowiwszy, nawiedziwszy, Jeruzalem żegnają
A bez zwłoki spieszne kroki do Betlejem wraz dają;
Melchior i z Baltazarem, Gaspar z znacznym złota darem
W szopie raczą Chrystusa.
Lubo w żłobie, jednak sobie Dziecię Boga szacują,
Otworzywszy, skarb złożywszy, wonność, mirrę darują;
A w najczystsze Panny ręce, Matce Bożej, swej Panience,
Wdzięczne dary złożyli.
Złoto Pana, a Kapłana kadzidło oznaczało,
Mirra znakiem, mękę smakiem w tych darach wyrażało.
Co królowie, gdy oddali, Pana w żłobie pożegnali
Z Matką Jego Maryją.
Więc w krainę, w swą dziedzinę święci spieszą Panowie,
A w spocznieniu i w zaśnieniu z nieba stają posłowie.
Świętych Królów proste drogi rozkazują w domu progi
Inszym wracać gościńcem.
I tak święci, w łaskę wzięci od Pana wcielonego,
Przy radości, wesołości, dla nas narodzonego.
Wierni będąc, wyznawali, że Bóg zrodzon, ogłaszali,
Aby zbawił narody.
I my dary, z serc ofiary dajmy Panu z Królami:
Miłość w złocie, zapach w cnocie, mirrę gorzką i z nami:
Prosząc Pana poznanego, Boga w żłobie złożonego,
By nas niebem darował.