Bez mamy nie istnieje świat

Za co dzieci kochają mamy? - Nikt tak nie gotuje zupy ogórkowej, a ja jej w tym pomagam! - rezolutnie odpowiada 7-letni Wojtek Górski. - Mama zawsze ładnie się stroi i we wszystkim wygląda dobrze. Życzę jej dużo szczęścia i zdrowia!
Specjalnie dla mam maluchy przygotowały przedstawienie, ciekawe inscenizacje oraz laurki i prezenty. - Jestem dumna z syna i bardzo wzruszona, bo to wielki dowód miłości - mówi Iwona Górska, mama Wojtka. - Taką miłość odczuwa się na co dzień, ale w takich sytuacjach to aż robi się miękko w sercu. To piękny dzień.

Dzieci zapewniały, że zawsze będą pamiętały o święcie swoich mam. "Nie zapomnę nawet wtedy, kiedy minie wiele lat - bardzo kocham swoją mamę, bez niej nie istnieje świat" - śpiewały.
Wychowawczynie też były dumne z występu maluchów. - Ćwiczyliśmy te występy od miesiąca, ale spodziewałam się, że wyjdą aż tak dobrze - mówi Bogusława Czyrska, wychowawczyni z przedszkola. - Maluchy przeszły dziś samych siebie, ujawniły się też prawdziwe talenty aktorskie! Puszczam ich do pierwszej klasy podstawówki i jestem pewna, że sobie poradzą dalej będą rozwijać artystyczne umiejętności. Bo potencjał mają duży.
Kolejne święto już 1 czerwca - wtedy dzieci i rodzice wezmą udział w przedszkolnym Festynie Rodzinnym. Będzie wiele atrakcji - m.in. pokazy strażackie, policyjne i występy zespołów tanecznych.

Kolorowe krawaty, torciki z papieru, autoportrety - to wszystko przygotowały dla swoich rodziców dzieci z Przedszkola Samorządowego nr 39 przy ul. Witosa. Mamusie i tatusiowie byli zachwyceni!
Który rodzic jest bardziej kochany? - Oboje, bo kupują mi same ładne prezenty, ostatnio lalkę i komputer - mówi 6-letnia Patrycja Krysiuk. - Niech żyją sto lat! A może domyślą się, że na Dzień Dziecka chciałabym dostać farbki i wszystkie lalki Barbie?
- Ja tak samo lubię bawić się z mamą, jak i z tatą - odpowiada dyplomatycznie Judyta Sieredzińska. - Oboje są kochani i zawsze będę pamiętać o ich dniach.
W przedszkolu nr 39 już od wielu lat święta mam i ojców są połączone. - Chodzi o to, aby tatusiowie nie byli poszkodowani, bo przecież ich święto przypada dopiero 23 czerwca, kiedy rok szkolny już się kończy i wszyscy myślą o wakacjach - tłumaczy Wiesława Chrabąszcz, wicedyrektor przedszkola. - Dlatego nie wyróżniamy mam - i co roku robimy Święto Rodzinne.
Z tej okazji maluchy przygotowały dwie inscenizacje, wierszyki i piosenki. Były także upominki - tatusiowie dostali krawaty własnoręcznie zrobione przez dzieci, a mamusie - torciki z papieru, uwieńczone cukierkiem. Rodzice wspólnie musieli rozpoznać siebie na portretach narysowanych przez dzieci - i raczej nie mieli z tym problemów. Zarówno występy, jak i prezenty bardzo im się podobały. - Są cudowne - mówi Dorota Sieredzińska, mama Julity. - Zawsze bardzo się wzruszam przy takich okazjach.

Teraz Cię wycałuję, jak mogę najgoręcej, bo tak Cię kocham Mamo, że już nie można więcej! - zapewniały podczas występów na Dzień Matki dzieci z Przedszkola Samorządowego nr 79 przy ul. Konwaliowej. Mamom trudno było opanować wzruszenie.
- Mamusia jest kochana, bo się ze mną dużo bawi i kupuje mi różne zabawki i smaczne cukierki - mówi 6-letnia Karolina. - Życzę mamie zdrowia i żeby zawsze była tak ładnie uśmiechnięta!
- Dziś córka powiedziała, że święto mamy to dla niej najpiękniejszy dzień w roku - powiedziała wzruszona Małgorzata Zimnoch, mama Karoliny. - To bardzo miłe, że już teraz pamięta o tym dniu. Było widać, że podczas występów bardzo się starała.
Dzieci z przedszkola nr 79 przygotowały dla mam przedstawienia, tańce i wierszyki. "Ty i tak zrozumiesz, co powiedzieć chcę, gdy gorąco cię uścisnę, gdy do ucha szepnę blisko: kocham Cię!" - śpiewały. - "Moja mama jest ładna, taka ładna jak żadna - nie ma w świecie ładniejszej kobiety!"
- Ale jako że jest to święto łączone, to nie zapomnieliśmy także o tatusiach - mówi Joanna Szymańska, dyrektor przedszkola. Ojcom poświęcone były wierze i piosenki. "Dziś jest święto mego taty, niosę tacie piękny kwiat, bukiet życzeń mu składamy, żyj nam tato, żyj sto lat! - śpiewały maluchy.
Były także pamiątkowe laurki oraz autoportrety - każdy rodzic musiał rozpoznać na nich swoje dziecko. Problemy mieli tylko nieliczni. - Moja mama trochę się zastanawiała, a przecież jestem tak podobna! - mówiła 6-letnia Ania. - Trzeba będzie się poprawić. Oby mama nie miała ze mną już żadnych kłopotów!