To everymatka, nie żadna konkretna, taka matka nas wszystkich – tłumaczy Agata Kucińska, reżyserka spektaklu dyplomowego IV roku Wydziału Sztuki Lalkarskiej „Matki”. Jej matka reprezentuje model matki będącej przy dzieciach. Matki w domu, zapracowanej, takiej, która nie wypracowała sobie osobnego sposobu życia, jest matką poświęcającą siebie dzieciom.
- Spotykamy ją, kiedy jest przykuta do łóżka, pod aparaturą medyczną, w szpitalu odwiedzają ją dzieci – wprowadza widzów w fabułę spektaklu.
- W tym momencie zaczyna się trudna rozgrywka emocjonalne pomiędzy nimi – kontynuuje Kucińska. - Dochodzi do różnych przepychanek, różnych przejawów miłości, etapów tego trudnego i złożonego uczucia.
Sceniczna matka jest osobą po wylewie i w jakimś sensie ożywa. - Można potraktować, że dzieje się tak w sercach dzieci, jako osoba z którą mamy bardzo silne relacje – wyjaśnia Agata Kucińska.
Według reżyserki to spektakl o trudnej miłości międzypokoleniowej.
- Szukałam tekstu, który byłby bliski studentom – wyjaśnia Kucińska. - Miałam świadomość, że robimy spektakl teatralny dla widzów, ale w równej mierze to także przygoda dla studentów. Wzięłam na warsztat tekst, który w moim przekonaniu będzie ich obchodził, dotykał, będzie osobisty. I teraz, po sześciu tygodniach intensywnej pracy mam wrażenie, że mocno go przeżywają.
Spektaklu wykorzystuje różne miękkie formy. - Formami w naszym spektaklu są matki i są w ten sposób wyrażone z różnych powodów – tłumaczy Kucińska. - Do najważniejszych zaliczam fakt, że w moim spektaklu matka traktowana jest przez dzieci instrumentalnie. Jest do pewnego stopnia dla nich bagażem, często dzieci ją przenoszą, wywożą, każą gdzieś zostać. Jest trochę w ich rękach przedmiotem – dlatego jest ona lalką. Matka w naszym spektaklu to także cała sfera takiej bliskości cielesnej, łącznie z rzeczywistym karmieniem. Matka – jako ciało, matka jako poduszka do której można się przytulić, matka jako kołdra, którą można się otulić. Te
lalki wyrażają całą miękkość, bliskość macierzyństwa.
Małe dzieci pojawiają się w sztuce tylko na chwilę. - Forma w jakiej występują odpowiada scenie, w której matka porywa je w świat fantastyczny, jest troszkę upupiona. Bo są trochę sprowokowane do tego, by stać się dziećmi, choć odwiedzają matkę jako dorośli ludzie. - Bo przecież często w relacjach z naszymi matkami, budzi się w nas dziecko – przypomina Kucińska. - W jednej ze scen to rozwrzeszczane paroletnie bachory wiodą prym i dominują na scenie.
- Nie chcę zdominować widzów swoim punktem widzenia – mówi Agata Kucińska o przesłaniu spektaklu „Matki”. Myślę, że zdajemy bardzo dużo pytań. Ten tekst jest ironiczny, złośliwy, ale celowo zastosowany przez Piotra Rowickiego, autora sztuki, bo chcieliśmy wywołać trochę odwrotny efekt. Mówimy dosyć trudne rzeczy o matce, ale chcemy wzbudzić do niej czułość. Najważniejsze myśli zostawiam widzom – niech ich będą miliony.
spektakl dyplomowy studentów IV roku Wydziału Sztuki Lalkarskiej
autor: Piotr Rowicki
reżyseria: Agata Kucińska
scenografia: Anna Chadaj
muzyka: Marek Otwinowski
asystent reżysera: Lena Alberska
występują: Aleksandra Ambrozik, Bernadetta Burszta, Katarzyna Mazur, Zofia Straczycka, Ewelina Zawada, Karol Czarnowicz, Rafał Gorczyca
czas trwania: 90 min
wiek: 15+
Premiera w sobotę, 30 marca, o godz. 18.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
