W tej „Królewnie Śnieżce”, choć według klasycznej baśni braci Grimm, to jednak zdaje się przetłumaczonej z białoruskiego na polski, akcja rozwija się w szalonym tempie. I nie opowiada jej wszystko wiedzący narrator, tylko same krasnoludki. A że przy tym się pokłócą, będą walczyły o to, kto będzie na pierwszym planie – no po prostu samo życie. Choć jak mówi Igor Kazakov, białoruski reżyser, inspiracją do takiego potraktowania narracji była forma przedstawienia, znana już w średniowieczu.
W spektaklu w teatrze szkolnym Wydziału Sztuki Lalkarskiej wszystko jest proste, a jednocześnie bardzo pomysłowe. Głębię i możliwość wieloplanowej narracji scenografka Tatiana Nersisian uzyskała przy pomocy wybudowaniu muru, znanego choćby z okładki płyty „The Wall” Pink Floyd. Za tym murem dzieją się cuda. Może wyrosnąć las, może być przegrodą do jadalni w pałacu, wreszcie to za nim ukazuje się magiczne zwierciadło, decydujące o tym, kto jest najpiękniejszy na świecie.
Umowne, dwuwymiarowe drzewa, kandelabry, pomysłowo wykorzystane elementy owego muru, choćby jako katafalk dla Śnieżki – w tej prostocie tkwi siła. Ale też siłą jest pomysł wielooosbowej narracji. Każdy ze studentów ma szansę do wypowiedzenia się, zaś dzięki pracy Anna Kołosow-Ostapczuk ich ruch sceniczny układa się w ładne wizualnie obrazy. A kiedy trzeba – oddają się i niezłemu szaleństwu tuż przed oczami małych widzów, którzy – nietrudno się domyślić – bójką krasnali są zachwyceni.
Wielką rolę w tej adaptacji „Królewny Śnieżki” odgrywa światło. Buduje nastrój, wyzwala emocje, a przy tym wcale nie było potrzeba do tego wielu reflektorów. Ważny jest pomysł i dosłownie dwa kolory szkiełek. A żeby było współcześnie i na bogato, jest też maszyna do robienia sztucznego dymu. I znów najmłodsi są wniebowzięci, kiedy mleczna substancja zbliża się do pierwszych rzędów. W samej grze aktorów jest też mnóstwo smaczków i pomysłów reżysera. Cokolwiek wyuzdana i bezwzględna macocha, naiwnie zachwycona księciem Śnieżka, czy krasnoludek udający zabitego jelenia – śmiechom na widowni nie ma końca. A są i piosenki i animacja lalkami krasnali. Znakomitym pomysłem jest scena zaprzęgnięcia Śnieżki do zrobienia w ich domu porządków.
Po prostu – Igor Kazakov nie bał się realizować karkołomnych pomysłów, a studenci zaprzęgnięci do morderczej pracy, by wszystko utrzymać w rytmie spektaklu, zadaniu sprostali. Kto ma małe dzieci, koniecznie musi zabrać je na tę „Królewnę Śnieżkę”. Gwarantuję, że opiekunowie też będą zaśmiewali się do łez. To nie polska komedia, tylko czysta zabawa z przypowieścią w tle, podparta solidną pracą całego zespołu – i studentów, i techniki, i reżysera ze scenografką.
spektakl na podstawie „Baśni Braci Grimm”
reżyseria, dramaturgia: Kazakov Igor
scenografia: Tatiana Nersisian
muzyka: Alexandr Litvinovskiy
przekład: Mikołaj Wawrzeniuk
asystent reżysera: Mateusz Smaczny
ruch sceniczny: Anna Kołosow-Ostapczuk
występują: Aleksandra Ambrozik, Bernadetta Burszta, Katarzyna Mazur, Agata Soboczyńska, Ewelina Zawada, Piotr Wiktorko (BTL, gościnnie), Maciej Zalewski
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
