Antoni Bućko - zapomniany bohater

Antoni Bućko, mój stryj, urodził się w roku 1896. Przed drugą wojną światową był w Wasilkowie nauczycielem. Jako wojskowy miał stopień starszego podchorążego rezerwy.

Do końca nie jestem pewien czy służył w piechocie, czy artylerii. Sądząc po tym, że uczył matematyki, wydaje się, że był artylerzystą. Jako że przeniesiono go do rezerwy, wcześniej brał udział w wojnie obronnej w 1920 roku. To wojskowe doświadczenie przydało mu się, gdy społecznie działał w wasilkowskiej Ochotniczej Straży Pożarnej.

W czasie okupacji sowieckiej, już w 1940 roku, został zaprzysiężony w ruchu oporu jako "Konrad". Gdy przyszli Niemcy, był komendantem placówki AK w Wasilkowie. Dowodził plutonem żołnierzy.

W tym czasie mieszkał w Białymstoku skąd, prawdopodobnie pieszo, wędrował do naszego miasta. Prowadził też tajne nauczanie w Wasilkowie i Studziankach. W mieście uczył: w domu felczera Matuszewskiego i w Jakimach. Tam, gdzie uczył stryj, były punkty kontaktowe ruchu oporu.

Dwa lata przed końcem wojny, Niemcy aresztowali Antoniego Bućko wraz z żoną i dwójką dzieci - Tadeuszem i Heleną. Rozstrzelano ich w Grabówce 8 grudnia 1943 roku. Prawdopodobnie jego syn, który był już młodym człowiekiem i działał w ruchu oporu, został najpierw aresztowany. Ponoć ojciec chciał go ratować i wziął całą winę na siebie.

Z naszej lokalnej historii pozostają niekiedy ślady w postaci nazw ulic wziętych od nazwisk ważnych dla nas postaci. Tak jest w przypadku pierwszego burmistrza Wasilkowa, Michała Godlewskiego. Również i Antoni Bućko zasłużył się dla naszego miasta przez swoją działalność oświatową i udział w ruchu oporu. Za bohaterstwo zapłacił śmiercią swoją i rodziny. Być może kiedyś doczekamy się ulicy Antoniego Bućko w Wasilkowie.