Angioplastyka - co to takiego?

Angioplastyka wieńcowa stała się obecnie podstawową metodą leczenia chorych z zawałem serca w celu przywrócenia przepływu krwi. Wykonuje się ją w znieczuleniu miejscowym, nie wymaga operacyjnego otwierania klatki piersiowej. Instrumenty wprowadza się do serca poprzez drobne nakłucie tętnicy promieniowej (w okolicy nadgarstka) lub tętnicy udowej (w okolicy pachwiny).

Kluczowym dla powodzenia zabiegu jest czas, jaki mija od początku objawów do chwili, gdy pacjent trafia do szpitalnej pracowni hemodynamicznej na zabieg. Im krótszy czas do zabiegu udrożnienia tętnicy wieńcowej, tym mniejsza martwica mięśnia serca. W języku angielskim czas ten określa się jako door-to-baloon, czyli "od drzwi (chorego) do balonika".

Podczas angioplastyki może zostać wszczepiony również stent, czyli rodzaj "sprężyny" rozprężającej tętnicę i utrzymującej jej właściwy przekrój. Głównym zadaniem stentu jest niedopuszczenie do ponownego zwężania się tętnicy w uprzednio poszerzonym miejscu. Rozwiązanie to ma jednak pewne wady. Jako ciało obce, stenty mogą doprowadzić do powstania skrzepliny. By temu zapobiec, pacjenci ze stentami muszą obowiązkowo przez dłuższy czas przyjmować leki przeciwpłytkowe. O terapii decyduje lekarz.