Alfabet Michała Probierza: P jak Podróż

Ostatnio podróżując pociągiem poznałem konduktora. Mało kiedy spotyka się człowieka, który z taką przyjemnością oraz z taką pasją robi coś dla innych. Mieliśmy okazję dużo rozmawiać w czasie podróży, gdy przechodził z wagonu do wagonu. Okazało się, że pisze wiersze oraz książki. Nie podaję jego nazwiska, bo nie wiem czy życzyłby sobie, ale wiem na pewno, że w czasie podróży można przeżyć wiele ciekawych chwil oraz poznać ludzi, którzy na nowo potrafią pokazać co ważne w życiu i jak z pasją można podchodzić do swojego zawodu. Dyskutowaliśmy m.in. o twórczości Iwaszkiewicza. Oby więcej było takich ludzi, jak ten konduktor, którzy pracują z wielką pasją.

Kiedyś, pracując w Łodzi, jechałem odwiedzić rodziców na Śląsku. W strugach deszczu w Częstochowie stał mnich autostopowicz. Zabrałem go do Katowic. Wiele tematów omówiliśmy po drodze. Widziałem, że jest to człowiek z prawdziwym powołaniem i z wielką przyjemnością o tym rozmawia. Widać było w nim wielka pasję do tego, co robi. Mimo że było to dawno temu zapamiętałem jedną puentę tej podróży. Na koniec mnich powiedział: Bracie, dam Ci jedną radę - nie rób drugiemu dobrze, bo nie wiesz czy trafisz w jego gust. Często chodzi mi to po głowie, jak patrzę na piłkarzy. Czasami człowiek bardziej chce żeby byli piłkarzami niż oni sami. Pasja u wielu piłkarzy przychodzi w momencie gdy kończą grać i wtedy dopiero chcieliby wszystko naprawiać.

Z ciekawszych podróży zapamiętałem również mój wyjazd na wakacje do Chorwacji krótko po zakończeniu wojny domowej. Byłem przerażony widząc te wszystkie domy ze śladami po kulach oraz panujący wtedy wśród ludzi strach. Jednak zobaczyłem jedno z najpiękniejszych miejsc: Plitwickie jeziora oraz wodospady Krka . Mieszkając na wyspie Hvar człowiek słuchał wielu opowieści o wojnie. Oby nas to nigdy nie spotkało.

Jedną z ciekawszych podroży odbyłem lecąc na Mistrzostwa Świata do RPA w doborowym towarzystwie trenerów Fornalika i Zielińskiego. Po pierwsze: przez 10 dni w takim gronie można było się wiele nauczyć od strony sportowej. Po drugie: zobaczyć jak funkcjonuje tak potocznie nazywany Trzeci Świat. Kiedy pierwszy raz zobaczyliśmy, że są siedmiopasmowe autostrady, to się zastanawialiśmy czy na pewno do dobrego kraju trafiliśmy. Mieliśmy również wspaniałe miejsce hotelowe. Na safari zwierzęta były tak oswojone, że jedliśmy razem np. z małymi małpkami, a obok spacerowały żyrafy , zebry. Mieliśmy też opiekuna, który nie do końca znał się na piłce i kiedyś z pistoletem chciał wejść na stadion. Na szczęście zdążyliśmy mu powiedzieć, że nie przejdzie przez bramki. W przeciwnym razie zapewne bylibyśmy w zainteresowaniu wszystkich mediów: polscy trenerzy z pistoletem chcieli zobaczyć mecz. One też zostały w pamięci, no i wuwuzele, o których było głośno. Całe szczęście, że nie ma ich na piłkarskich stadionach.

Piłka nożna pomogła mi zobaczyć prawie cały świat. Zwiedzając nie tylko Iran, Izrael, Singapur, USA czy Meksyk mogłem zrozumieć inną kulturę, wiarę, ale też zobaczyć różne pasje w dążeniu do bycia piłkarzem i trenerem. Dlatego warto poświęcić czas i taką podróż życia mieć jako przygodę.

K ażdy z nas jest podróżnikiem i sam wybiera kierunki życia. Wielu sportowców ma możliwość zwiedzić świat. Często rozmawiają o tym, jak ważna jest chęć poznania innych kultur. Jest wiele książek, filmów pokazujących podróże i warto czasami poświęcić chwilę, by popatrzeć jak to wygląda z innej perspektywy. Są jednak ludzie, dla których podróże to pasja i pokazują to w swoich reportażach, książkach. Wśród nich „ Pasja życia” - Jacka Pałkiewicza. Ciekawie też swoją podróż autostopem do Indii opisał w książce „Hajer jedzie do Dalajlamy” Mieczysław Bienik.

Na koniec dzisiejszego odcinka alfabetu każdemu życzę swojej podróży życia połączonej z pasją.