Na potańcówkę zapraszamy na nią wszystkich białostoczan i białostoczanki. Nie tylko tych, którzy mieli związek z kombinatem – zaznacza Anna Skorko, prezeska Fundacji DOM.
Od ponad półtora roku fundacja prowadzi projekt "Fasty moje życie". Jego kulminacją i finiszem jest właśnie plenerowa potańcówka.
Od kilku lat pracujemy z Fastowiaczkami, bo są to jednak głównie kobiety, nad pamięcią o fabryce, która jest ważnym elementem tożsamości Białegostoku – dodaje Anna Skorko. - Seniorki chętnie się spotykają, mają wspólne tematy, odnowiły zapomniane kontakty, utworzyły nawet społeczność w social mediach. Powstała silna około 30-osobowa grupa inicjatywna i zadecydowała: „Niech będzie bal”!
Długie przygotowania do pięknego balu
Fastowiaczki i organizatorzy przygotowują się do niej od dawna. Podczas projektu odbyły się warsztaty artystyczne i dokumentalne. Udało się zebrać sporo artefaktów, zdjęć i tekstyliów z Fast. 40 flagowych tkanin produkowanych w fabryce zostało dokładnie zdigitalizowanych i opisanych, w tym słynne kratki – „Ulki” i „Beaty”. Ostatnio seniorki podczas warsztatów zrobiły przypinki z fastowskimi wzorami.
Wyszły super, dlatego chcemy je też rozdawać gościom podczas potańcówki – mówi Katarzyna Siwerska ze Stowarzyszenia Edukacji Kulturalnej WIDOK, które pomaga w realizacji projektu i organizacji imprezy. – Wystrój też ma nawiązywać do popularnych w PRL-u bali włókniarza. Na żywo zagra zespół Gig Band, który przypomni szlagiery z lat 50. 60. i 70.
Zapewne zabrzmi też hit "Baja Bongo", który stał się hasłem i nazwą potańcówki. To zapomniany dziś utwór, który w roku 1960 wyśpiewała Natasza Zylska. Jak tłumaczy internet - Baja Bongo to „tradycyjny wieczór regionalny, połączony z degustacją potraw oraz tańcem egzotycznym” ale w powszechnym użyciu oznacza po prostu coś fajnego, wyraża zadowolenie.
Egzotyczne tańce będą, przekąski też się znajdą, ale mamy nadzieję głównie na to, że cały parkiet będzie skandował frazę refrenu „Kto ten piękny taniec zna, ten tańczy go jak ja” i dobrze się bawił - zaprasza Anna Skorko. – Widzimy się 3 września o godz. 18 i tańczymy aż się zmęczymy!
Wstęp na potańcówkę jest bezpłatny.
Fasty wciąż są w pamięci byłych pracowników
Białostockie Zakłady Przemysłu Bawełnianego FASTY to dziecko planu 6-letniego. Budowa rozpoczęła się wiosną 1954 r., zakończyła w grudniu 1969 roku. Kombinat, największa fabryka włókiennicza w regionie i trzecia, co do wielkości w Polsce działała przez blisko 50 lat. Dzisiaj teren dawnej fabryki przy ul. Przędzalnianej zajmują magazyny, małe firmy i sklepy. Część budynków jest w ruinie.
Jak szacuje Jerzy Jamiołkowski, dawny pracownik kombinatu i autor książki o BZPB Fasty, przez zakład w przeciągu pół wieku przewinęło się ponad 35 tys. ludzi. Przez wiele lat zakład pracował na trzy zmiany i ciągle potrzebował ludzi, głównie kobiet, obsługujących krosna. 70 proc. załogi stanowiły kobiety. Przyjeżdżały do pracy z okolicznych wsi: Dobrzyniewa, Fast, Choroszczy, Knyszyna. Codziennie przed fabryczną bramą zatrzymywało się nawet 30 autobusów pełnych “chłoporobotników” – jak się mówiło w PRL na pracowników Fast. Ich udział i wpływ na to jaki Białystok jest dzisiaj nie został wystraczająco zbadany ani doceniony.
Projekt "Fasty moje życie" sfinansował Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich NOWEFIO na lata 2021-2030
Natasza Urbańska o mężu
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
