Aleja Gwiazd Jagiellonii. Kazimierz Kucharski - przedwojenny multimedalista

Kazimierz Kucharski urodził się na Kielecczyźnie, w małej miejscowości Łukawa koło Daleszyc w 1909 roku. Swoją bardzo bogata karierę rozpoczął w Wilnie, gdzie w latach 1928-31 był zawodnikiem tamtejszego Sokoła. A do Białegostoku trafił, wypełniając służbę wojskową, oczywiście w 42. Pułku Piechoty. Wraz z utworzeniem klubu Jagiellonia stał się jej czołowym zawodnikiem. W jej barwach bił rekordy Polski na 400, 800 i 1500 metrów, zostając jednym z najwybitniejszych średniodystansowców Europy, a także i świata. Dzierżył nawet tytuł nieoficjalnego mistrza świata, nadany mu przez prasę sportową wielu krajów. W 1935 roku mając najlepszy wynik w Europie na 800 metrów – 1 min 51. 4 sek. wygrał bowiem z mistrzem USA Robinsonem.
Reprezentując barwy Jagiellonii zajął szóste miejsce w biegu na 800 metrów mistrzostw Europy w Turynie w 1934 roku (1:53,4). Rok później (24 lipca 1935 roku) odniósł wspaniałe zwycięstwo w mityngu w Sztokholmie, bijąc rekord Polski na 800 metrów (1.51,6), który przetrwał aż 16 lat!
- W latach: 1933–1935 zdobył w Mistrzostwach Polski seniorów 6 złotych medali. A były to złote dublety, gdyż za każdym razem jagiellończyk wygrywał w krajowym championacie, zarówno bieg na 800 metrów, jak i na 1500 m. Takiej sytuacji nie było dotąd w polskiej lekkoatletyce - mówi białostocki historyk sportu Jerzy Górko.
Kazimierz Kucharski był wybitnym sportowcem, kto wie czy nie najwybitniejszym w historii Jagiellonii. Na bieżni rywalizował bardzo fair. Podczas mistrzostw Polski w lekkiej atletyce, rozgrywanych na stadionie białostockiego Zwierzyńca Kucharski mół dołożyć także złoto w biegu na 400 metrów. Na mecie był pierwszy, ale w trakcie biegu nieznacznie przekroczył linię toru. Nie widzieli tego sędziowie. Kucharski sam zgłosił sędziom, że naruszył regulamin. W efekcie czego został przesunięty na ostatnią w finale - 6. lokatę.
Niestety, w tym samym roku, w październiku, lwowska Pogoń zaproponowała Kucharskiemu lepsze warunki treningu i taki opuścił Jagiellonię.
W barwach Pogoni Kucharski reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich w Berlinie (1936), gdzie w finale biegu na 800 metrów zajął czwarte miejsce. W Igrzyskach XI Olimpiady do zdobycia brązowego medalu w biegu na 800 metrów zabrakło mu dwóch dziesiątych sekundy, a w sztafecie 4x400 metrów odpadł w I przedbiegu.
W 1937 roku Białostocki Okręgowy Związek Lekkiej Atletyki z okazji swojego 10-lecia organizował mityng, zapraszając na niego Kucharskiego.Ten jednak zażądał za swój przyjazd zwrotu kosztów przejazdu i diety (200 zł), co zdenerwowało jednego z redaktorów białostockiego dziennika, mającego zapewne żal do Kucharskiego o przejście do Pogoni Lwów. Oto bowiem pisał tak: "Licząc, że wraz z przyjazdem Kucharskiego będzie poza Lwowem 3 dni, wypada, że ten pan żąda dziennie po 65 zł. To już nie są diety, a po prostu opłata za start, czyli zawodowstwo, które całkowicie winno być ze sportu wyeliminowane. Zawodowstwo musi być tępione w zarodku, tym bardziej, jeżeli go chcą uprawiać ci, którzy dzięki sportowi wyszli na ludzi - a takim jest właśnie Kucharski - grzmiał mój przedwojenny kolega.

Trzej białostoccy muszkieterowie lekkiej atletyki

W latach sowieckiej okupacji Kazimierz Kucharski był zastępcą przewodniczącego i trenerem klubu Spartak Lwów. Powrócił do kraju w 1945 roku, zakładając przy Biurze Odbudowy Stolicy pierwszą sekcję lekkiej atletyki w Warszawie. Był trenerem Ogniwa i Gwardii Warszawa. Od 1952 roku zajął się centralnym szkoleniem w Polskim Związku Lekkiej Atletyki. Odwiedzał wielokrotnie Białystok, gościliśmy go na różnych mityngach organizowanych na stadionie białostockiego Zwierzyńca, gdzie w dwudziestoleciu międzywojennym wielokrotnie zwyciężał. Zmarł 9 kwietnia 1995 roku w Warszawie.

Sylwetka
Kazimierz Kucharski
Średniodystansowiec (174 cm, 64 kg)
Ur.: 13.02.1909 w Łukawie.
Zm.: 9.04.1995 w Warszawie.

Kluby: Sokół Wilno (1928-1931), Jagiellonia Białystok (1932-1935), Pogoń Lwów (1935-1939), BOSWarszawa (1945).
Igrzyska olimpijskie: Berlin 1936. 800 m - zajął czwarte miejsce w finale z czasem 1:53.8 (wygrał J.Y. Woodruff, USA - 1:52.9).
Mistrzostwa Europy: Turyn 1934. 800 m - zajął szóste miejsce w finale z czasem 1:53.4.
Rekordy życiowe:
800 m: 1:51.6
1500 m: 3:54.2
W Plebiscycie "Przeglądu Sportowego" na 10 najlepszych sportowców Polski Kucharski zajął 2. miejsce w 1935 roku oraz piąte w 1936 i 1937 roku.